Biologické invaze jsou ohrožením biodiverzity, horskou krajinu nevyjímaje. Jejich dynamika značně závisí na zavlékání druhů a změně hospodaření v krajině. Zkoumali jsme zplaňování okrasných rostlin v horách na severovýchodě Čech v kontextu managementu krajinné mozaiky. Rozsáhlý terénní výzkum ukázal, že toto zplaňování patří k procesům současné krajinné transformace a je spíše indikátorem změny než jednou z jejích příčin. Vzhledem ke komplexnosti změn v krajině je druhový přístup k péči o biodiverzitu prioritou jen v dosud zachovalých územích. Jeho vhodnou alternativou jsou komplexní ochranářské koncepty, postihující i sociálně-kulturní aspekty. Náš výzkum poskytuje nový pohled na osudy jednotlivých rostlin a malých populací během složitého řetězce událostí od zavlečení (např. zahradní výsadba) přes zplanění doplněné lidskou asistencí, po samovolnou invazi do přírody. Výsledky ukazují, že téměř polovina ze 446 zjištěných okrasných taxonů je schopna v území zplanět. Přesto jsou tato zplanění dosud vzácná a soustřeďují se spíše do nižších poloh a míst vystavených suburbizaci. Nejčastějším stavem částečného zplanění jsou kulturní relikty, po výsadbě přežívající ve spontánní vegetaci (32 % zplanělých výskytů), úniky do kulturně kontrolovaných biotopů (25 %) a úniky do ruderální vegetace (25 %). Rostliny ze samovýsevu v kultuře se vyskytly v 16 % a finální stav zplanění do přírodě blízkého biotopu jsme zjistili jen ve 2 % (většinou Digitalis purpurea a Lupinus polyphyllus).
Biological invasions are a biodiversity threat, the mountain landscapes not excluded. Their dynamics depend heavily on the introduction of species and changes in landscape management. We investigated the escape of ornamental plants in the mountains of NE Bohemia in the context of landscape mosaic management. Extensive field research has shown that this escape is an indicator of contemporary landscape transformation rather than one of its causes. Due to the complexity of landscape change, a species-based approach to biodiversity management is a priority only in well-preserved areas. Its suitable alternative is a comprehensive conservation approach addressesing also socio-cultural aspects. We provide new insights into the fate of individual plants and small populations, from introduction (e.g. garden planting), to escape accompanied by human assistance, to spontaneous invasion into the wild. Almost half of the 446 ornamental taxa studied have the ability to escape. Yet, escape events are rare and concentrated in lower elevations and sites exposed to suburbanization. The most frequent escape statuses are cultural relicts, surviving in spontaneous vegetation after planting (32 % of escape occurrences), escapes into culturecontrolled habitats (25 %) and escapes into ruderal vegetation (25 %). Plants from self-seeding directly in culture occurred in 16 %, and the final status of escape into a natural habitat was found in only 2 % (mostly Digitalis purpurea and Lupinus polyphyllus).