Šířením geograficky nepůvodních druhů (invazních) a původních druhů (expanzních) dochází k taxonomické a funkční homogenizaci citlivých horských společenstev. Vznikající nová, jednoduchá společenstva, tvořená často konkurenčně silnou dominantou, ohrožují existenci řady zvláště chráněných druhů i biotopů. Správa KRNAP určila šest prioritních a devět doplňkových druhů, další rizikové druhy byly identifikovány na základě terénního výzkumu. Celkem 38 druhů bylo rozděleno do sedmi kategorií podle rozšíření, invazního potenciálu a typu výskytu v krajině. Pro prioritní druhy (nepůvodní Impatiens glandulifera, Reynoutria sp. div., Rumex alpinus, Lupinus polyphyllus, Telekia speciosa a původní Veratrum album subsp. lobelianum) byla v modelovém území spravovaném obcemi Malá Úpa a Pec pod Sněžkou vytvořena optimální strategie přístupu k jejich managementu. Jako podklad pro rozhodování o vhodné strategii byl pro každý prioritní druh vytvořen model šíření, založený na reálných výskytech, expertních znalostech způsobu šíření a stanovištních nároků. Model zahrnoval i vliv současného hospodaření a cíleného managementu v různých intenzitách. Pro málo rozšířené prioritní druhy s velkým invazním potenciálem (I. glandulifera, Reynoutria sp.) je žádoucí nulová tolerance s cílem úplné eradikace. Pro plošně rozšířené druhy doporučujeme použít stratifikovaný managementový přístup, který zohledňuje jak vlastnosti druhu, tak územní kontext. Nezbytné je i širší zapojení veřejnosti.
The spread of non-native species (invasive) and native species (expansive) leads to taxonomic and functional homogenization of sensitive mountain communities. The emerging new, simple communities, often consisting of one competitively strong dominant, threaten the existence of many protected species and habitats. At the request of the Administration of Krkonoše National Park, six priority and nine complementary species were selected. Other risky species were identified based on field research. A total of 38 species were divided into seven categories according to distribution, invasion potential and type of occurrence in the landscape. An optimal management strategy was developed in the model area for priority species (non-native Impatiens glandulifera, Reynoutria sp. div., Rumex alpinus, Lupinus polyphyllus, Telekia speciosa and native Veratrum album subsp. lobelianum). As a basis for deciding on a suitable strategy, a dispersal model was developed for each priority species, based on real occurrences and expert knowledge of dispersal patterns and habitat requirements. Furthermore, the model included the effect of current management and eradication efforts at different intensities. Complete eradication is desirable for scattered priority species with high invasion potential (I. glandulifera, Reynoutria). For widespread species, we recommend a stratified management approach that reflects both the characteristics of the species and local context. Wider public involvement is also essential.