Otter became extinct in the Karkonosze Mountains in first part of the 20th century. The cause of extinction is not known exactly; however, simultaneous occurrence of habitat degradation, hunting, water acidification and water pollution could play role in otter extinction. Also scarce food resources could be the reason, why the otter had not been observed few dozen years in the Karkonosze Mts. Recently, we have observed slow recolonisation by otter together with improvement of habitat quality - fish abundance is growing, water pollution and acidification decreased. We have observed an example of typical “spring-estuary” model. A submountain region with better habitat conditions for otter is a model called “spring”, whereas a mountain region with suboptimal habitats can be recognized as “estuary”. Further success of otter recolonisation in the Karkonosze Mts. is highly dependent on stability of the submountain population and improvement of the habitat quality in the upper mountain region, i.e. suitable food resources and water quality.
Wydra zniknęła z terenu Karkonoszy w pierwszej połowie ubiegłego wieku. Dokładne przyczyny jej wymarcia na tym terenie nie są znane, jednak przedstawiono kilka czynników (degradacja siedlisk, polowania, zakwaszenie i zanieczyszczenie wód), które miały zapewne największy wpływ na zanik karkonoskiej populacji wydry. Wysunięto tezę, że ich jednoczesne wystąpienie stało się główną przyczyna wyginięcia wydry na tym obszarze. Wydaje się, że znaczne zubożenie (czy wręcz utrata) odpowiedniej bazy pokarmowej w Karkonoszach sprawiło, że przez kilkadziesiąt lat nie odnotowano obecności tego drapieżnika nad karkonoskimi potokami. Obecnie, wraz z poprawą jakości siedlisk (wzrostem zagęszczenia ryb i zarazem spadkiem zakwaszenia wód), obserwuje się powolny powrót tego gatunku do karkonoskich potoków, przy czym najprawdopodobniej nadal tutejsza populacja jest na etapie rekolonizacji. W przypadku karkonoskiej populacji mamy do czynienia z modelem „źródło-ujście”, w którym funkcję „źródła” spełnia rejon przedgórza, oferujący optymalne warunki bytowania, podczas gdy górne odcinki potoków, jako siedliska suboptymalne mają charakter „ujścia”. Zatem wydaje się, że tempo powrotu wydry nad karkonoskie potoki w znacznym stopniu uzależnione będzie od utrzymania stabilnej populacji w strefie przedgórza i odtworzenia bazy pokarmowej w postaci ryb w górnych odcinkach potoków.