Przedmiotem badań były bielice występujące pod zbiorowiskami Pinus mugo w piętrze subalpejskim w okolicy Łabskiego Szczytu. Reprezentowały one ekosystemy bez objawów degradacji, z objawami zamierania i obumarłe. Badane gleby charakteryzowały się dobrze wykształconym poziomem ektohumusu typu mor, silnie kwaśnym odczynem, wysoką zawartością węgla, którego spadek następuje w głąb profilu glebowego i w miarę zaawansowania stopnia degradacji ekosystemu. Analiza składu frakcyjnego związków próchnicznych wykazała znaczny udział połączeń niskocząsteczkowych tzw. frakcji fulwowej oraz dominujący udział frakcji związków próchnicznych wolnych i związanych z niekrzemianowymi formami R2O3. W ekosystemach degradowanych zaobserwowano w tej frakcji spadek udziału kwasów huminowych. Może to wskazywać między innymi na wzmożoną mineralizację materii organicznej w ekosystemach degradowanych.